Stichting Aicardi-Goutières
Postbus 2527
8901 AA Leeuwarden
Gironummer 1676

AGS is gekarakteriseerd door een chronische verhoogde interferon-alpha (IFNα) spiegel. Dit IFNα speelt waarschijnlijk een belangrijk rol in de klinische beeld van AGS patiënten. Bewijs hiervoor is dat een muis die speciaal gemaakt is om IFNα te produceren in de hersenen veel van dezelfde symptomen heeft als AGS patiënten, zoals calcificaties in de hersenen, aanvallen en een ophoping van witte bloed cellen in de liquor.

Wij wilden AGS vergelijken met andere ziekten die ook gekarakteriseerd zijn door een chronische verhoging van IFNα. SLE, of lupus, is een van deze ziektes. SLE patiënten hebben enkele symptomen gemeen met AGS patiënten, zoals chilblains, anders bekent als wintertteen. Vooral de vorm van SLE die kinderen lijkt soms op AGS. Een belangrijk verschil tussen deze ziektes is echter dat de IFNα in SLE overal in het bloed zit, en niet specifiek hoger is in de liquor, als het is met AGS.

Wij weten best goed hoe de IFNα in SLE wordt gemaakt. In iedere mens gaat dagelijks een aantal cellen in onze lichaam dood. Deze dode cellen zijn normaal opgeruimt door onze witte bloed cellen zonder probleem. In SLE, de cellen zijn niet goed opgeruimt en restjes van deze cellen blijven over, o.a. stukjes DNA en RNA. SLE patiënten maaken antilichamen aan tegen deze stukjes DNA en RNA. Deze antilichamen heten ANA (antinucleaire antilichaam) en zijn vaak gebruikt in de diagnose van SLE.

ANA binden aan de stukjes DNA en RNA en vormen immune complexen. Deze complexes zetten bepaalde witte bloedcellen aan die plasmacytoide dendritische cellen heten (pDCs). Op deze manier gaan de pDCs reageren alsof er een infectie en maken ze IFNα aan om de infectie te bestrijden. Omdat de pDCs constant gestimuleerd worden komt er een afname in het aantal van deze cellen in rondstromende bloed.

Wij wilden dus testen of dezelfde processes spelen in AGS patiënten. Wij hebben eerst getest of AGS patiënten wel of niet ANA (antilichamen tegen DNA of RNA) hebben. Wij hebben gezien dat ze dat wel degelijk hebben, maar dat de frequentie niet veel hoger dan in de doorsnee bewolking. ANA zijn daarom wel karakteristiek voor SLE, maar niet voor AGS.

Wij hebben ook onderzocht of AGS patiënten een factor hebben die opgelost in hun bloed of liquor zit die pDCs aan kunnen zetten. Deze factoren hebben wij wel gevonden in SLE patiënten, maar niet in AGS patiënten.

Wij hebben verder onderzocht of AGS patiënten een gereduceerde aantal pDCs hebben in hun rondstromende bloed. Wij hebben geen verschillen gezien in aantal witte bloedcellen tussen patiënten en gezonde donoren.

Deze resultaten samen geven aan dat de oorzaak van AGS heel anders is dan de oorzaak van SLE. Het is niet waarschijnlijk dat pDCs de bron zijn van IFNα in AGS patiënten.

Mechanisme van IFNα productie in SLE, maar niet in AGS.